Οι λατινικές κωμωδίες της ακμής της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας βασίζονται σε προγενέστερα ελληνικά έργα της Νέας Κωμωδίας. Λιγότερο γνωστή είναι η σχέση της Ρωμαϊκής Κωμωδίας με την Παλαιά Κωμωδία, δηλαδή την κωμωδία του Αριστοφάνη και των σύγχρονών του κωμωδιογράφων του 5ου αιώνα π.Χ. Το θέμα αυτό πραγματεύεται στην τηλεδιάλεξη με τίτλο «Η επιβίωση της Παλαιάς Κωμωδίας στη λατινική λογοτεχνία» ο Καθηγητής Κώστας Παναγιωτάκης (Πανεπιστήμιο της Γκασκώβης) την Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2022.

Τη διάλεξη, η οποία είναι ανοικτή για το κοινό και θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά στις 20:00 στον σύνδεσμο https://bit.ly/3v1P6Qk φιλοξενεί το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Θεατρικές Σπουδές» του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Είναι γενικά γνωστό ότι οι λατινικές κωμωδίες της ακμής της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, με προεξάρχουσες για εμάς τις κωμωδίες του Πλαύτου και του Τερέντιου, βασίζονταν σε προγενέστερα ελληνικά έργα της Νέας Κωμωδίας, δηλαδή του κωμικού εκείνου είδους που αναπτύχθηκε από το 320 π.Χ. και εξής και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αστική κωμωδία ηθών. Σπάνια η ρωμαϊκή κωμωδία συνδέεται με την Παλαιά Κωμωδία, δηλαδή την κωμωδία του Αριστοφάνη και των σύγχρονών του κωμωδιογράφων του 5ου αιώνα π.Χ. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι η Παλαιά Κωμωδία απουσίαζε από τη θεατρική παιδεία και την κουλτούρα των Ρωμαίων. Στόχος της διάλεξης είναι να διατυπώσει ορισμένες σκέψεις για την πρόσληψη της Παλαιάς Κωμωδίας στη ρωμαϊκή σκηνή και να συζητήσει τους λόγους για τους οποίους η αριστοφανική κωμωδία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης στη λατινική λογοτεχνία την περίοδο από το 100 π.Χ. ως το τέλος του 2ου αι. μ.Χ. 

Ο Κώστας Παναγιωτάκης, Καθηγητής των Λατινικών Γραμμάτων στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, είναι ένας από τους κορυφαίους διεθνώς ειδικούς στη Ρωμαϊκή Μυθιστορία και στη Ρωμαϊκή Κωμωδία, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μυθιστόρημα του Πετρωνίου Σατυρικά και για τις λαϊκές μορφές του ρωμαϊκού θεάτρου (τους μίμους του Δέκιμου Λαβέριου και του Ποπλίλιου Σύρου και τα λεγόμενα Ατελλανά σκώμματα). Έχει δημοσιεύσει μεταξύ άλλων τις μονογραφίες Theatrum Arbitri: Theatrical Elements in the Satyrica of Petronius (Leiden, 1995) και Decimus Laberius: The Fragments (Cambridge, 2010). Επίσης, έχει μεταφράσει στα ελληνικά κωμωδίες του Πλαύτου (Το Παλαμάρι) και του Τερέντιου (Οι Αδελφοί, Ο Ευνούχος), ενώ σε συνεργασία με τον αδελφό του Στέλιο έχει μεταφράσει την κλασική μελέτη του Peter Walsh Η Ρωμαϊκή Μυθιστορία (Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 2000).